Op weg een rondje toeren door Los Angeles met de auto, zag ik plotseling het schilderij Laantje bij Middelharnis van Meindert Hobbema voorbij komen. Dit schilderij zit al jaren in mijn hoofd, en ik wil het heel graag eens in het echt zien. Het is me nu al drie keer overkomen dat ik het vage vermoeden heb in de stad te zijn waar het museum zich bevindt welke het werk heeft, maar telkens moet ik mezelf weer teleurstellen. Na een korte check op internet moet ik er weer achter komen dat het in Londen hangt, waar ik nog nooit geweest ben. Ik kan dat niet onthouden, blijkbaar.
Bij mijn oma in Alkmaar hangt in de logeerkamer al zolang ik mijn kan herinneren een ingelijste anzichtkaart van het schilderij. Het is niet te vermijden wanneer je die kamer uitloopt, omdat het wat onhandig, maar prettig op ooghoogte, naast de kamerdeur hangt.
Ik heb het schilderijtje, het schijnt niet heel groot te zijn, nooit echt bestudeerd; als ik het uit mijn herinnering moet beschrijven, kom ik denk ik niet verder dan de modderige weg, de ijle boompjes met van die rare plukjes loof hoog in de top in dat heftige perspectief, de mysterieuze wolkenpartij en het kerktorentje aan de linkerkant.
Nu ik de foto uit LA naast het werk van Hobbema hou en nog eens goed kijk, zijn het niet alleen de palmbomen die op de loofboompjes lijken, maar zijn er veel meer gelijkenissen. De bomenrij wordt op beide afbeeldingen even onderbroken na een stuk of zes boompjes. Het zebrapad aan de rechterkant valt samen met het akkertje, waar allebei een mannetje staat. De bebouwing rechts heeft een evenredige massa als de wolkenpartij in Hobbema's werk. De afgebeelde hoogte van de bebouwing links is gelijk aan de plek waar het kerktorentje staat. Als je de afbeeldingen op elkaar legt en de verdwijnpunten laat samenvallen, kloppen de verhoudingen precies, zelfs de electriciteitsmast rechts; die valt precies samen met het eerste boompje rechts.