Daar sta je dan als door de zon gebronsde toerist met zonnesteek op weg naar Nederland in de rij voor de incheckbalie in Terminal Pablo Ruiz Picasso... Waarom worden gebouwen, bruggen en straten naar bekende mensen vernoemd? Moet het mij een goed gevoel geven? Moet ik vervuld worden met waardigheid en respect voor de geeerde? Is het omdat die straat of dat gebouw een naam moet hebben, omdat dat handig is in de omgang, of wil men een hommage brengen aan de vernoemde? Maar verleen je iemand wel hoog aanzien met het vernoemen van een terminal, brug of straat naar die persoon? Als het om gemak gaat, als het gaat om dat je niet, zoals de Amerikanen, een straat een letter en een nummer wilt geven, waarom dan, afgezien van vogels en bloemen, alleen brave politici, dode kunstenaars en vrome geestelijken?
Zouden ze het in het betrekkelijk brave Oostenrijk aandurven een middelbare school te vernoemen naar Arnulf Rainer of Hermann Nitsch? Bestaat er in het puriteinse VS een Jeff Koons College of Art? Met andere woorden: de gemiddelde benaming vind ik nogal imbeciel en eenzijdig. Liever een DADA-wijk die geen wijk is, met veel Merzbau en geen plattegrond die gebaseerd is op een collage. Of een popartwijk met Brillostraat, Campbell'sweg en zacht straatmeubilair. Ja of leuker misschien, een hard-core conceptuele buurt met huisnummers in de Fibonacci reeks, met gedematerialiseerde huizen en overal op straat 1 en 3 lantaarnpalen, bushokjes en bankjes.