Nu maar eens een stukje over mijn eigen werk. Ik heb laatst een klein programmaatje gemaakt dat een zeer eenvoudige beeldbewerking toepast op een afbeelding, maar dat in een groots effect resulteert, al zeg ik het zelf. Ik had een vaag soort intuitie wat ik wilde maken en mede daardoor verbaast het resultaat mij des te meer.
Wie een beetje met internet en digitale beelden heeft gewerkt is de term jpg vast wel eens tegengekomen. Jpeg compressie is een manier om afbeeldingen te verkleinen; niet in afmeeting, maar in gegevensgrootte. Het is een compressiemethode waarbij je beeldkwaliteit verliest.
Als je in Photoshop een afbeelding opslaat in jpg-formaat, wordt een keuzevenster getoond dat vraagt te kiezen voor het compressieniveau. Toen in de jaren negentig bandbreedte nog een luxegoed was, was jpeg-compressie een uitkomst: je behield een relatief zichtbaar beeld, klein van grootte en je website was nog aardig vriendelijk voor je bezoekers. Tegenwoordig kun je afbeeldingen probleemloos op jpeg-kwaliteit 9 of 10 opslaan, zonder bezoekers te verliezen die eindeloos moeten wachten op het laden van de afbeeldingen op je site.
Ik wilde graag de schilderkunst zien op jpeg compressie niveau 0. Wat blijft er over van Rembrandt als je een compromisloos algoritme loslaat op het beeld? En op werk van Seurat, die overigens de basis legde voor tegenwoordig veel gebruikte technieken op gebied van beeld en kleur? Wat krijg je als je een computer 'expres' zo slecht mogelijk een beeld laat reproduceren? Rembrandt zelf moest het doen met kopergravures van Titiaan, gemedieerd door de hand van een kopiist. Want wat maakt een beeld een representatie van een origineel? Herkenbaarheid? Kleur? Textuur is nauwelijks te fotograferen. Ik wil graag eens zo min mogelijk van een beeld zien, en het toch nog zien. Je ziet meteen waar de Joint Photographic Experts Group met hun techniek in geslaagd is: reductie toepassen met behoud van relatief veel detail. Zie voor meer: http://y-a-v-a.tumblr.com