Bij Art Rotterdam hing bij de stand van Fons Welters, net als bij de meeste stands, een over het algemeen wat onsamenhangende keuze van werk uit stock. Wat bij deze stand opviel was een hangend werk van Jan de Cock. Een mooi reliëf, redelijk recht-toe-recht-aan (ik bedoel: gewoon degelijk) qua compositie, gemaakt van materialen uit de bouwmarkt waarop kleurrijke architectonische beelden geprint zijn. Wat vage visioenen van het in elkaar zetten van Ikea-kasten met zo'n irritant inbussleuteltje was niet te vermijden.
Op naar Fons Welters in de Bloemstraat. Voorin, in de Playstation, het werk van de beurs met daarnaast een aantal losse wat kleinere beeldhouwwerken. Wanneer je doorloopt langs de balie, beland je in de achterste ruimte die je op het eerste gezicht als doolhof voorkomt, een beetje chaotisch ook. Maar wanneer je jezelf de tijd gunt rond te lopen, kom je allerlei punten tegen waarop je een heel eigenaardig perspectief krijgt op het getoonde werk. Architectonisch is het mooi opgebouwd. Maar het werk op zich is tamelijk saai, en volgens mij ook typisch voor de markt gemaakt: niet te groot, niet te expliciet, niet te eigenzinnig; prima voor een verzamelaar die tegen zijn bezoek wil kunnen zeggen : "En dat daar is ons Jan-de-Cockje." Thematisch valt er niets uit het werk op te maken dan dat het gaat over maat, massa, ruimte, verhouding. Pas bij lezing van begeleidende tekst merkte ik dat 't over voormalig Joegoslavië ging. Viel er niet uit op te maken; in mijn ogen vergezocht dus. Wees of expliciter of laat het als pseudo-inhoud gewoon weg. Resumerend: als geheel een prima tentoonstelling, in losse delen niet allemaal even sterk.