Beter dan een gemiddelde provincie-museum-tentoonstelling is de tentoonstelling van Carsten Höller in het Boijmans van Beuningen wel. Neemt niet weg dat de vonken er niet echt vanaf spatten in 'Divided Divided'. Routineus wil ik het ook niet noemen, daarvoor is het te goed doordacht, maar je ziet hier wel wat een ervaren museumkunstenaar kan: met weinig middelen een immense ruimte herschalen waarin al je zintuigen evenredig aandacht krijgen. Het blijft veel lopen, de zalen zijn groot, en zitten kun je in de tentoonstelling alleen onder de kanaries, en niet bij de video's bijvoorbeeld. Maar daar zit 'm meteen de kneep, volgens mij. Hoewel ik een hekel heb aan effectbejag, en zo zou je de kanariemobiele kunnen wegzetten, is het werk toch erg goed: letterlijk en figuurlijk uitgebalanceerd, ingetogen maar opvallend, luidruchtig maar, vanwege de kanariesoorten, fluweel voor je oren. De tentoonstelling is alsof je in een degelijke Duitse middenklasser stapt: prettig maar niet verpletterend, vakkundig maar een beetje saai, esthetisch maar een beetje oubollig. Logisch dat 'Singing Canaries Mobile' als mediabeeld gekozen wordt, daarom ook hier (en omdat ik het mooi vond).
