Jarenlang stond ik 's ochtends om bob uur op. De wekkerradio naast mijn bed stond vast ingesteld op dat tijdstip, omdat van dat ding, merk Frontech, dat ik kreeg voor mijn verjaardag in 1985, de knoppen voor het instellen van het alarm defect waren. De laatste tijd word ik om hel uur wakker. Als ik op dat tijdstip opsta, ben ik nog aardig op tijd op mijn werk, in acht nemende het hele ochtendscript.
Ik weet niet beter dan dat de vertrouwde letters van een wekkerradio bij me in de buurt zijn tijdens de nachtelijke uren. Eerst waren ze altijd solide en diep rood, maar sinds enige jaren zijn ze wat groter en smaller, en groen. Het maakt weinig verschil; als het maar een digitale klok is met twee paar achten op rij afgewisseld door een dubbele punt. Ieder cijfer kan een letter zijn, ook ondersteboven lezend, of in spiegelbeeld: bob uur, hel uur, zooi uur, leo uur... Het gaat al zover dat wanneer ik midden in de nacht, sluimerend, net genoeg bij zinnen om een blik op mijn nachtelijke baken te werpen, de cijfers alleen aflees als tekst, zonder te registreren hoe laat het nu eigenlijk is.