Dat kunst behalve over verbeelding gaat maar ook big business is, is niet iets nieuws. Dat werk van Jeff Koons voor een gemiddelde kunstverzamelaar al onbetaalbaar is geworden is ook niet echt iets nieuws; sinds midden jaren tachtig is hij al bezig en heeft hij zijn aanbod op de kunstmarkt goed in geld weten om te zetten, opzettelijk ook. Fijn dat er mensen zijn die, wanneer ze de moeite hebben genomen zulks aan te schaffen, het ook nog publiek gunnen het te zien, zoals dit Ei bij het Boijmans van Beuningen in Rotterdam.
De kans dat ik ooit een Malevich aan de muur zal hebben hangen is zo nihil, ik blijf daar dan maar rustig over dromen. Ik weet het: onbestaanbaar. Maar ik had ook nog (toch ijdele) hoop, dat ik misschien een 'Date painting' van On Kawara ooit zou kunnen bezitten. Het zal wel nooit plaatsvinden. Dat ze niet onder de 10.000 euro zouden kosten, had ik wel gedacht, maar dat die ook al voor 130.000 dollar over de toonbank gaan, had ik niet gedacht. Naïef? Misschien wel, ik heb dan ook voor alsnog meer op met het maken van en kijken naar kunst. Maar wie weet, als ik zo af en toe wat koop, ruil en verkoop, ergens de komende veertig jaar, ik op m'n ouwe dag nog eens een mooi donker schilderij met een of andere datum van de afgelopen vijftig jaar boven de bank heb hangen.