Het is een beetje een pasklaar antwoord van literatuurliefhebbers die net de verfilming van hun favoriete roman hebben gezien: "Het boek was beter." Met alle respect, ik vind die van de winnares heel mooi, maar toch, de foto's van de meiden die het Meisje met de Parel nadoen, komen niet in de buurt van het schilderij. Het is te makkelijk om te zeggen dat dat het talent van Vermeer alleen maar bevestigt. Ik wil ook helemaal niet zeggen dit het een slecht initiatief zou zijn, integendeel. Maar het zegt in dit geval iets heel anders, veel fundamentelers, over beeldende kunst en schilderen, en over fotografie.
Ieder medium krijgt de uitdrukking die hem toekomt. Dit betekent dat ieder medium binnen zijn mogelijkheden en beperkingen een eigen verbeelding geeft. In dit geval is het appels met peren vergelijken. De foto's schurken aan een gevoel dat Vermeers werk uitstraalt, geven een voor het medium fotografie maximaal mogelijke in het intensiveren van dat gevoel. Vermeer had een beeld voor ogen en benutte de manipulatieve kracht van schilderen tot een extreem.
Het schilderij is uitgedacht, geënsceneerd en afgewogen, Vermeer heeft er de tijd voor genomen; tijd om eraan te schaven, delen te benadrukken, andere delen weg te drukken naar de duisternis. De foto's zijn ook wel uitgedacht, maar vallen ten prooi aan een bepaalde eigenschappen van het medium: het oog van de camera vangt alles op een moeilijk tembare gevoelige plaat in een fractie van een seconde. Voor de duidelijkheid: dit is geen verwijt aan fotografie, of propaganda voor schilderen.
Maar je kunt ook zeggen: onzin, het gaat er helemaal niet om of de foto op het schilderij lijkt, maar over of het ene meisje het andere meisje de loef af kan steken voor wat betreft bevalligheid. En daar slaagt het winnende model in ieder geval in.