Ik dweep met Malevich, al jaren. Malevich' werk is het ultieme modernisme voor mij. Maakte Duchamp met de trap af lopende naakte vrouw nog een referentie naar de werkelijkheid, hoewel geabstraheerd, Malevich' 'Zwart Vierkant' is dan toch echt het allereerste moderne abstracte kunstwerk. Maar het grappige is dat het precies géén vierkant is. Het rechthoekige vierkant is een primitief, een uitgangspunt voor verbeelden, net als de cirkel, de lijn. Benaderde Duchamp met de '3 stoppages étalon' de lijn met onverschilligheid en de kracht van toeval, Malevich schilderde het vierkant afgemeten en doordacht, met overtuiging. De ultieme metafoor voor het resultaat: pi. Het schilderij 'Zwart Vierkant' is ongrijpbaar, onkenbaar maar werkbaar, eindeloos en toch concreet; het irrationele getal in de beeldende kunst.
Ik zou geen moord begaan om een Malevich te bezitten, maar veel heb ik er wel voor over. Overigens, in tegenstelling tot religie, is er volgens mij nog nooit in naam der kunst een moord begaan, of in ieder geval geen oorlog gevoerd. Zou ik een Malevich bezitten, ik zou er 'For The Love Of God' van Damien Hirst wel naast willen hebben. Je moet blijven dromen, nietwaar? Ik bedoel eigenlijk alleen maar te zeggen: goede kunst herken je in extremen. En zou ik een Malevich bezitten, ik zou er de hele dag vóór zitten.