Maakt het uit als ik iets schrijf dat niet meer actueel is? Ik vroeg het me laatst af. Een blog (of, oorspronkelijker, logboek) is in essentie een expliciet aan tijd gerelateerd concept. Aan de andere kant, ik schrijf vaak over kunst. Goede kunst is tijdloos, denk ik, en veel kunstenaars beweren tegen de tijd in kunst te willen maken: voor de eeuwigheid. Maar de beleving en perceptie van kunst veranderen natuurlijk door de tijd heen, omdat men andere stijlprincipes gaat aanhangen. Ik heb besloten dat het me niet uitmaakt voor dit blog. Een half jaar heb ik weinig geschreven, vandaag pak ik het weer op. En ik schrijf gewoon over wat ik in dat halve jaar had kunnen schrijven, alleen doe ik het nu.
Ik was op de opening van Dadara afgelopen voorjaar. Ik had al enkele van zijn bankbiljetten gekocht via internet, en besloot naar de opening van de tentoonstelling in gallerie Famous te gaan. Ik kon de neiging om iets aan te willen schaffen niet onderdrukken (beginnende verschijnselen van verzamelwoede?). Maar ik wilde wel a. iets betaalbaars binnen mijn budget, en b. iets wat ik mooi vind. Daarnaast houd ik van kunst over kunst, ik vind niet dat kunst over kunst moet gaan, maar ik heb wel interesse in kunstenaars die dat wel vinden. In een vitrinekast stond dit werkje, 'In Art We Trust'. Het is in de stijl geschilderd van de bankbiljetten die Dadara de afgelopen tijd heeft ontworpen en geschilderd. Het toont een zelfde soort grafische vlakverdeling met veel details en kleurnuances. De tekst is natuurlijk een directe referentie naar wat de Amerikanen op de dollar hebben staan: "In God We Trust". Dadara heeft de slogan geïsoleerd uit de context van het bankbiljet, het in een kunstcontext geplaatst, en het in het centrum van het ruilmiddel van beeldende kunst gezet: het schilderij. Het is ook handgeschilderd, op dik papier, ingelijst, achter glas, gisigneerd: dit zijn, en dan niet in negatieve zin in dit geval, alle clichés die bij beeldende kunst horen. Net zoals het dollarbiljet een icoon is voor de Verenigde Staten, waarin God en geld de hoofdrol lijken te spelen, is dit schilderij een icoon voor de beeldende kunst: een geschilderde verklaring van toewijding aan materiaal en instituut.