Het Kröller-Müller Museum is één van de mooiste musea van Nederland. De door Wim Qwist ontworpen toevoegingen aan het oorspronkelijke gebouw zijn het mooist, vooral het hoekje waar nu Roni Horns kunstwerken staan, maar waar tot voordat die daar geplaatst waren, twee Marcel Breuer Club Chairs en een tafeltje stonden. Je had het gevoel op de thee te zijn bij de natuur, je zat binnen, maar toch zo ongeveer tussen de bomen. Ik schreef hier in 2018 al eens over. Ook noemde ik daar het Louisiana Museum of Modern Art, gelegen ten noorden van Kopenhagen in Denemarken.
Beide musea kenmerken zich door de ligging in de natuur. Beide hebben ook een zeer kenmerkende locatie binnen het gebouw waar architectuur, kunst en natuur samenkomen. In het museum in Otterlo is dat voornoemde hoek, waar grote glaspartijen ervoor zorgen dat je op gelijke voet met de natuur staat. In het Louisiana Museum bestaat een zaal met smalle hoge ramen die uitkijken op een door divers groen omzoomde vijver. Architectonisch zijn beide situaties goed uitgewerkte ideeën: de relatie die binnenruimte en buitenruimte aangaan is verbindend, daarmee het contrast benadrukkend tussen natuur en cultuur, maar de buitenruimte gaat ook een rol spelen in de binnenruimte.
Toen wij ons huidige huis in 2017 betrokken hadden we al snel het plan om te verbouwen. Het kostte ons zeker vier jaar om tot een plan te komen, en na een architect in de arm genomen te hebben vorderde het ontwerp vlotter. Ik had in de opdracht meegegeven: we willen aan de achterzijde maximaal glas, om zoveel mogelijk licht te vangen, zodat we ook in de winter een licht huis hebben. De architect heeft dat vrij letterlijk genomen en tekende een raampartij van 5 meter breed en 3,40 meter hoog. Dat is ongeveer 17 vierkante meter glas verdeeld over vier grote ramen. "Het Grote Raam" noemen we het, naar Marcel Duchamps "The Large Glass" uit 1918.